Είναι καιρός η λέξη μας ν’ αφήσει
στίχους ορόφων και λοιπά ιδιωτικά
καθώς ο χρόνος μας μετράει βιαστικά
η φαντασία αυτή αντενδείκνυται για χρήση.

Εντός τειχών το εμπνευσμένο δευτερεύον
όταν η μέρα εκτός κυριολεκτεί
με μία μοίρα που κατάντησε ανεκτή
ο πόνος μας καιρός να γίνει περιοδεύων.
Να αφήσει η Τέχνη σχήματα και τρόπους, να φωνάξει
κραυγή και σύνθημα να γίνει ο καημός
καθώς ωραίο δε γνωρίζει ο κυνισμός
στη θέση ομοιοκατάληκτων ρητών να βάλει πράξη.