Εγώ όμως ερωτικά θα εξομολογούμαι σε μύθους.
Το αίμα
που με κάνει να πονάω και να θέλω
θα το μεταγγίσω όλο
σ’ εκείνη τη φιγούρα που μουτζούρωσα ισχνά
μήπως μια μέρα ξυπνήσει
κι αυτή πονώντας
και θελήσει ένα σώμα άλλο
να τη γιάνει.

Τότε θα τη μάθω
πώς απ’ τον χάρτινό της ύπνο
να πλάθει δέντρα και πουλιά.
Κι αν δυσπιστεί κι αν αμφιβάλλει
σφιχτά θα την κρατήσω και τραντάζοντάς την
θα της πω:

Κορίτσι μου,
όλα υπάρχουνε και ζουν
αν τ’ αγαπάς και τους δίνεις το αίμα σου.