Μικρές ευθείες γραμμές
χαράζεις με ξυράφι
πάνω στις ιστορίες σου.
τήκεται κόκκινη η νύχτα
γάζες λευκές εξατμίζουν
τον χρόνο
σκεπάζουν με προσοχή
τα χέρια σου.

Πού έχεις τις πληγές; σε ρωτώ.
Στο άλλο δωμάτιο, απαντάς,
πριν από χρόνια
ναυάγησε ένα πλοίο.
από τότε βαθύ μελάνι
στο δέρμα σου
έγραψε άγκυρες
και σε τραβά προς τα κάτω.