Τ’ όνειρό σου ψήλωσε πολύ.
Δεν μπορούσες άλλο να το φτάσεις.
Έγινε μια αχτίδα φωτεινή
κι έμεινε σαν όραμα της πλάσης.

Άστραψεν η σκέψη μου μ’ ορμή
Ξάφνιασμα στην έκπληκτη ματιά μας.
Σ’ έκαψε σαν φλόγα μυστική
κι έμεινε σαν άστρο στη ματιά μας.

Θέριεψε η αγάπη σου βαθιά.
-Τι μπορούσε πια να τη δαμάσει;-
Σ’ έπνιξε σαν θάλασσα πλατιά
κι άπλωσε τον κόσμο ν’ αγκαλιάσει.

Έμεινε σαν μύρο μαγικό
απ’ της ομορφιάς την άγια βρύση
κείνο το μεγάλο ιδανικό
που η ψυχή δε χώραε να το κλείσει.

Αχ! και κείνη η πίστη σου η τρελή
που `γινε για σε τόσο μοιραία,
τώρα ταξιδεύει στη ζωή
πάνω σ’ έναν άνεμο σημαία

Ήτανε μια φλόγα θεϊκή.
Δεν μπορούσες πια να την κρατήσεις.
Τώρα ταξιδεύει στη ζωή.
... Τι ποθούσες άλλο να κερδίσεις;