Στρίβει απλά κι ας είν’ βαρύ το πηδάλιο
Και μονομιάς το καράβι που κουβαλάς
Κείρεται στο ένα χρώμα των βωμών
Κι είσαι πια με φτερούγες
Ξεχειλιστός αέρα κι άνεμο

Μα να, η αεροπλοϊα σου βαστά
Έναν υπέρμετρο πολύ γαλαξία
Που λοξοκοιτά με τύψη την υδρόγειο :
Θέλει ο αέρας σώμα ν’ ανασάνει
Βαρύτητα να στυλωθεί
Τρισδιάστατο ν’ ακροβατήσει

Το ανταλλακτήριο των ανέμων
Λειτουργεί όταν οσμίζεται πηλό

Αδίκησες το χώμα σου…