Μόλις θα φέξει ο άνεμος
Θα φύγουμε
Δίχως φωνές και θόρυβο
Δίχως τραγούδια ανιαρά
Με μόνη μια μονάκριβη αγάπη
Για κάτι ήλιους που θα μας θυμούνται
Για κάτι όνειρα που δε σαπίζουν
Και μολαταύτα αμέριμνοι
Θα περπατάμε
Πάνω στη σκόνη και στον καιρό
Πάνω στα ζωα της γης
Και στ’ άνθια που δε μοιάζουνε της γης
Σαν βλάκες θα μας κοιτάζουν τ’ αυλάκια
Όπου πηγαίνει το νερό
Θα είναι στιγμή
Που τα πουλιά θα κρένουν βοήθεια
Για κάποιο κίνδυνο που τα μαργώνει
Θα έχει σαστίσει η φύση
Εμείς θα διώχνουμε μπροστά μας το σκοτάδι
Στα φύλλα μιας μεγάλης χαράς
Σαν όρθρους που τους χαρίζουμε τα νιάτα
Θ’ αφήνουμε πίσω μας τον κόσμο.