Δε σου αξίζει τέτοιος πνιγμός.
Εσύ θα έπρεπε να συντρίβεσαι στις ανηφόρες.
Εκεί στο ύψος όπου βρίσκεσαι ακόμα και τα άνθη κομματιάζονται.
Το βλέμμα σου πλανιέται σε ξέφωτα, σε μονοπάτια απάτητα
διασχίζεις μαύρες θάλασσες με το κουπί σπασμένο.
Κι εγώ το ξέρω.
Δεν είμαι ο αντίλαλος.
Δεν είμαι κάτοπτρο.
Μα πάνω από όλα δεν είμαι ο μονάκριβός σου.