«Τι όμορφη που είσαι!»
«Μπορούμε να μοιραστούμε τουλάχιστον την αστειότητα;»

Δεν προλαβαίνω — Δεν προλαβαίνεις — Δεν προλαβαίνουμε

Γλυκό μου κορίτσι, σ’ αγαπώ!

Ο έρωτας κανίβαλος
Έφαγε τον κόκκινο Τοίχο

«Είσαι όμορφος απόψε!»
«Μη σταματάς…»

Το Crescendo
Ποτέ δεν είναι αρκετό
Άσε τις ατίθασες φράντζες
στο μέτωπο να πέφτουν
Άσε τις ρυτίδες να βαθαίνουν

Τα καλύτερά μας χρόνια
γίνανε πολτός
χωνεύονται
μέσα στα όξινα υγρά
στο στομάχι του Έρωτα
λιώνουν
με τ’ απομεινάρια
του Κόκκινου Τοίχου

«This is the final call»

«Κι αυτό που ανεβαίνει;
Είναι υδράργυρος ή αίμα;»
«Μην τρομάζεις!»
«Σφίξε με δυνατά να μην τελειώσει η νύχτα!»