Από όλα μου τα δάκρυα
μου έχει μείνει ένα δάκρυ
τρομαγμένο
που προχωρεί τη συννεφιά
πριν από μένα για το μέλλον

Αρχή και τέλος ένα δάκρυ
Τι μέλλον νάχει ένα δάκρυ;
Κι αν είναι αυτό το πεπρωμένο
να κάψω το γιατί σε αγαπώ
και το γιατί θα φύγω

Μου έχει μείνει ένα δάκρυ
τρομαγμένο
που ανεβάζει το λυγμό στο τώρα
και στα περασμένα
σαν άλογο που βγήκε στο βουνό
και αγναντεύει χόρτο και πεδιάδα
και χλιμιντράει στην ηχώ
δεμένο από τη χαίτη στον αέρα
και δεν αναγνωρίζει γιατί είναι
Άλογο είναι προαισθάνεται
τη μακρινή σιωπή που πλησιάζει
σαν κλάμα γοερό αγνώστων

Αχ, πόσο πάνω να κοιτάξω
και πόσο πάνω από το φόβο
και πόσο μέσα να κοιτάξω
στις ρωγμές του φυσικού προσόντος
Είναι σκληρό το υπερβάλον ένα δάκρυ
να ισορροπήση τον χαμό
του ξεχασμένου φίλου

Μου έχει μείνει ένα δάκρυ
και χάνεται
σα να μην είναι τίποτα στον κόσμο
ένα δάκρυ
Σα να μην είναι τίποτα
ο πόνος του ανθρώπου