Όταν γύρισα σπίτι
Έλειπε η μέρα
Ο παρονομαστής του αύριο
Πάτησα το διακόπτη
Και γέμισε το δωμάτιο μεταλλική συννεφιά
Δε θα `πρεπε να βλέπω φόβο πίσω απ’ τις κουρτίνες
Το σύρσιμο του σκοταδιού κάτω απ’ τα έπιπλα
Στο χαλί της ερήμωσης
Μέσα στις ντουλάπες σταφύλια σιωπής στ’ ακρόρουχα
Δε χρειαζόμουν το φόβο
Την οχλαγωγία των δευτερολέπτων

Μπουκιές φωτός απλοποίησαν
Την εικόνα του δωματίου
Αρκετά για να δω πως ήμουν
Μόνη παρέα με τα παπούτσια που
Μόλις μου `χες βγάλει.