Να μετέρχεσαι την ενδόμυχη ωμότητα
να διορθώσεις το ένα με το δύο,
αλλά όχι με το τρία.
Να μεριμνάς για τον κορμό μάλλον
παρά για τον καρπό,
και να στήνεις, εφόσον υπάρχει λόγος,
φωλιά στον πεσμένο κορμό,
στη γυμνή του ρίζα.
Να επιμένεις πότε-πότε στο άνθος,
χωρίς όμως να ενδίδεις στον πειρασμό
να το κλέψεις κόβοντάς το
ή να του αρπάξεις το άρωμα.
Οσάκις δε δύο ή και μεγαλύτερα διορθώνουν το ένα,
να επανορθώνεις την ωμότητα
του ν’ αγαπάς στρεφόμενος εναντίον
της αγάπης
και να ταξιδεύεις προς το μηδέν,
το δρόμο παίρνοντας που βγάζει μόνο
στο μηδέν.