"...Ζω μέσα στους χάρτες
στους δρόμους, στα ονόματα της προδοσίας
μέσα στην έπαρση της ανεμοθύελλας
ξεθωριασμένες καρτ ποστάλ είμαι
ενώ στο νεύμα της ετοιμόγεννης αντιλόπης
πάντα ο ακεραιος κόσμος μού δείχνει..."

Ξεφυλλίζει άλλη μια φορά το παλιό ημερολόγιο
θέλει να σκίσει όποια σελίδα κιτρίνισε στα ψεύδη
στις επινοήσεις μιας αθλιότητας κατακτήσεων
δεν καταλαβαίνει αν είναι ακόμη αίμα και σκεψη
ή μήπως έγινε κι όλας στάχτη
ή το χειρότερο
μια θλιβερή ανάμνηση εμπορίου και αποικιοκρατών.
Λέει να τα ξεχάσει όσο γίνεται πιο γρήγορα όλα αυτά
να γυρίσει πίσω, να αλλάξει όνομα και ήπειρο
να ξεπουλήσει όλη την πείρα του ολεθρου-
το ξέρει βέβαια, είναι άπατρις
δε θ’ αργήσει ν’ ακυρωθεί μέσα στους θορύβους.

Το χάδι της άμμου σε όλο του το κορμί τώρα
συνομιλεί ήδη με τις σκιές του δειλινού
ένα παραμιλητό στις όχθες του ποταμού ονείρου
που άλλοι το είπαν καταξίωση.