Λένε πως πάλι θα σε δω μπροστά στην πόρτα
μ’ ένα χαμόγελο εσύ να μ’ αγκαλιάζεις.
Κι εγώ ν’ ανάβω ξαφνικά όλα τα φώτα
και μες τα μάτια μου τον πόθο να κοιτάζεις.

Κόλλησε το βλέμμα μου στην πόρτα
τίποτα δεν είναι σαν και πρώτα.
Τα πέτρινα τα μάτια σου, μου είπαν το αντίο
και μέσα στην καρδιά μου, κάνει κρύο.

Κι ανοίγοντας την πόρτα μπαίνει ομίχλη
μόνο ομίχλη που απλώνεται παντού.
Χαθήκανε στη νύχτα όλα τα ίχνη
είσαι φεγγάρι κάποιου άλλου ουρανού.
Κι ανοίγοντας την πόρτα μπαίνει ομίχλη
μόνο ομίχλη που απλώνεται παντού.
Συμπόνια η καρδιά σου δε μου δείχνει
πάλι μ’ αφήνεις μες στην τρέλα του μυαλού.

Λέω πως πάλι θα σε δω μπροστά στην πόρτα
τόσα σενάρια για σένα πάλι φτιάχνω.
Και στο κορμί μου να κυλάς σαν τον ιδρώτα
κι εγώ στα μάτια τη λύτρωση να ψάχνω.