Δεν κλαίω για την προσφυγιά μας,
το δράμα της ακούσιας μετοικεσίας μας,
που το `παν': "ανταλλαγή πληθυσμών - Συνθήκη Λωζανης".
Μήτε δάκρυ χάλασα για τις ψυχές που χάθηκαν,
για όσα με βία μας άρπαξαν.

Κλαίω για την κοροϊδία, για το νέο όραμά μας.
Νέα Καρβάλη. Νέα Κεσσάνη. Νέα Απολλωνία.
Νέα Αρτάκη. Νέα Σμύρνη. Νέα Ιωνία.
Μπορεί να γίνει Νέος Ρωμιός;
Ένας ήταν, είναι και θα `ναι ο Ρωμιός.

Τώρα κάνω τον Καραγκιόζη. Γι’ αυτό κλαίω.
Εδώ στη νέα μας πατρίδα, την Ελλάδα,
'μας λένε πια Γραικούς (Greeks),
δηλαδή, αγύρτες, απατεώνες, ψεύτες, κλέφτες, αιρετικούς.