Ο σκύλος

Μπρε! τι αφέντη πούχω ΄γω! τι σόι! τι καμάρι!

τι μάτι, τι περπατησιά, τι ομορφιά, τι χάρη!

και να μην έχει ο τόπος μας – τι κρίμα! – άλλον ένα!

Μ’ αλήθεια, έχει δίπλα του και σκύλο σαν κι εμένα.

Ο αφέντης

Μπρε! τι σκυλί που έχω ΄γω! τι σόι! τι καμάρι!

τι μάτι, τι περπατησιά, τι ομορφιά, τι χάρη!

και να μην έχει ο τόπος μας – τι κρίμα! – άλλο ένα!

Μ’ αλήθεια, έχει δίπλα του κι αφέντη σαν κι εμένα!


Κ’ έτσι, αφέντης και σκυλί, με σηκωμένες μύτες,

πηγαίνουν καμαρώνοντας, κι ήσαν κι οι δυο...ψωρίτες!