Ο καημός των αστεριών
Είναι μελιχρός
Μελιχρότατος
Ο σπασμός
Των βουνών
Δεν είναι
Τόσο διάφανος!

Κι η ζωή των λαών
Μοιάζει τώρα
Με κατσίκι
Από βουνά
Σ’ αστέρια

Κι είναι όλο ανατριχίλα
Ο ποταμός
Που μας φέρνει
Αψηλά
Κι είναι
Σα βροχή
Το χάδι
Της σελήνης
Όταν πέφτουμε
Στη γη
Και πλαγιάζουμε.