Ο κύριος Χόθορν
μία μέρα που έψαλλε στην εκκλησία
άρχισε ξαφνικά να αιωρείται στον αέρα
με τα χέρια του κουπιά
φτερούγισε κοντά στον τρούλο
και βγήκε από το ανοιχτό παράθυρο
Μπαμπά μπαμπά μην φεύγεις
φώναξε η μικρή Γουέντυ
που δεν έτρωγε το φαγητό της
Ο κύριος Χόθορν όμως όλο ανέβαινε
ψάρι με πτερύγια στο ποτάμι
Μικρή Γουέντυ φάε το φαγητό σου
αλλιώς θα είσαι ελαφριά
μια μέρα που θα φυσάει
θ’ αγοράσεις ένα μπαλόνι
θα σε παρασύρει για πάντα μακριά
απ’ αυτούς που αγαπάς
Μπαμπά γιατί δε μου μιλάς;
Ο κύριος Χόθορν μετεωριζόταν
μα παράπαιε
λικνιζόταν επικίνδυνα
και συγκρουόταν με πουλιά.
Μπαμπά μην φεύγεις
μπούκωνε το στόμα με φαγητό
η μικρή Γουέντυ
Μα υπάρχει ζωή μετά θάνατο,
ρώτησε η κυρία Στήβενς τον Τροχονόμο.
Υπάρχει σίγουρα μεγάλη κίνηση
στην εναέρια κυκλοφορία
απάντησε αυτός
και έβγαλε το κεφάλι με το κράνος του.
Στο μεταξύ η μικρή Γουέντυ έτρωγε
έτρωγε ασταμάτητα.
Για να μεγαλώσει.
Για να μην μπορεί
να την παρασύρει ένα μπαλόνι.
Μακριά από αυτούς που αγαπάει.