Σὰ σπίτι ξανάγυρε,
προτοῦ ν’ ἀνασάνῃ:
τὸν Πλάστη δοξάσετε!
- στὰ τέκνα της κάνει -
Τὰ μαῦρα! πεινᾶτε;
Χλωρὰ βλασταρόπουλα
σὲ λίγο θὰ φᾶτε. -

Μὲ βία τὸ σακκοῦλι της
νὰ λύσουν ἀντάμα
πετιῶνται τ’ ἀνήλικα,
καὶ – ἀπίστευτο πρᾶμα! -
χρυσάφι ὣς τὸν πάτο,
πετράδια πολύτιμα
τὸ βρίσκουν γιομάτο.

Ἐκεῖ, ποῦ δὲν ἔβλεπες
ψυχὴ νὰ ζυγόνῃ,
γοργὰ τότες ἔτρεξαν
δικοὶ καὶ γειτόνοι·
οὐδ’ ἔλειψε ἡ χήρα
ν’ ἀνοίξῃ φιλόφρονα
εἰς ὅλους τὴ θύρα.

Ἐκεῖ, δίχως ἄργητα,
σὰν ἕνας μαγνήτης,
ὁ πλοῦτος ἐτράβηξε
καὶ μίαν ἀδελφή της,
ποῦ, στ’ ἄτυχα χρόνια,
γι’ αὐτήνε δὲν ἄκουσε
κἀμμία ψυχοπόνια.

Ἐπῆε, κ’ ἡ φιλάργυρη,
μὲ τέχνη μεγάλη,
ἐβάλθη τὴν ἄκακη
ψυχὴ νὰ ξεβγάλῃ·
γιατὶ θὰ γνωρίσῃ
πῶς ηὗρε ἡ θεόφτωχη
τοῦ πλούτου τὴ βρύση.