Στο παλιό χαλί της προσευχής
έριξα πάλι τα κομματάκια
από ξεθωριασμένη θάλασσα του παζλ
γονατιστός τα συναρμολογώ
σπρώχνω απάνω της με ιαχές καράβια
και πολεμιστές –κλαράκια.
Η αύρα των μαρτύρων στο δωμάτιο
με μυρωδιές
μαγειρεμένου φαγητού και
άνθη λεμονιάς απ’ το ανοιχτό παράθυρο.
Μπαινόβγαινε απ’ την κουζίνα αμίλητη
η μητέρα με λευκό πανί
σαν χάδι το περνούσε πάνω απ’ το γυαλί
στα μέτωπα, τα μάτια, τα ζυγωματικά,
τα στόματα∙ στις κορνίζες.
Κλεφτό το βλέμμα της
στους ώμους μου το ένοιωθα
ωστόσο, ο δικός μου μικρούλης πόλεμος μεγάλωνε
ώσπου αίφνης - κομβική στιγμή - ζωσμένος με
τα εκρηκτικά μου σύμφωνα
χειλικά, φατνιακά, ουρανικά, ορμάω∙

πάνω στις μνήμες της ανατινάζομαι.
Κραυγή πληγωμένου ζωου.
Τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν…

Στις ίριδες των ματιών της τυλιγόμουν στις φλόγες.