Εμένα η καρδιά μου χτυπά στους βουβώνες.
Το κέντρο κεντρί μου μαζί και σκοπός
κι ανάλλαγος μένω αιώνες κι αιώνες,
τα σπέρματα εντός μου γενναίος λαός.

Τα στήθια, οι πλάτες, γλουτοί και λαγόνες…
Της σάρκας το θαύμα λατρεύω, και πώς
κινήσεις και στάσεις, τα νεύρα, οι μυώνες
στα μάτια μου αστράφτουν και γίνονται φως.

Ο Πρίαπος είμαι, του Κόσμου η οχεία,
του Έρωτα κτήνος, του Πάθους σκυλί,
αήττητη σκέψη και δράση αγρία,

ακράτητη πάντα και μαύρη ορμή –
το Σύμπαν μανίζω με γόνιμη βία
κι εκρήγνυμαι μέσα σε κάθε κορμί.