Εἰς τὸ διάβολο ὁ Γλάδστων, οἱ Ἐγγλέζοι καὶ οἱ Γάλλοι,
μᾶς ξεκούφαναν τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο μου αὐτί...
Θὲ νὰ κάμω ὅ, τι ἔλθῃ στὸ δικό μου τὸ κεφάλι,
δὲν ἀκούω πιὰ κανένα, Ἄγγλο, Γάλλο πρεσβευτή.
Λοιπὸν πόλεμο κηρύττω στ’ ὄνομα τοῦ Βασιληᾶ...
Μὰ ἐσεῖς μὲ γέλοια λέτε «χά! χά! χά! Πρωταπριλιά».

Τόσου χρόνου ρεζιλίκι εἰς τὸ ἔθνος μας δὲν φθάνει,
κι’ ἀπεφάσισαν τὴν Ποῦντα νὰ μᾶς δώσουν μοναχή;
Τι νομίσανε; τοῦ δρόμου πὼς γινήκαμε ζητιάνοι;
Μία Πούντα μᾶς χαρίζουν, γιατὶ εἴμαστε φτωχοί;
Λοιπὸν πόλεμο κηρύττω στ’ ὄνομα τοῦ Βασιληᾶ...
Μὰ ἐσεῖς μὲ γέλοια λέτε «χά! χά! χά! Πρωταπριλιά».

Γιὰ τὴν Ποῦντα λοιπὸν τόσα μιλιούνια ξωδευθῆκαν,
γιὰ τὴν Ποῦντα νἄχω τόσο εἰς τὰ σύνορα στρατό;
Γιὰ τὴν Ποῦντα τῆς Καστέλλας τὰ προχώματα γινῆκαν;
Ἂν ἐβάσταξα ὡς τώρα, παραπέρα δὲν κρατῶ.
Λοιπὸν πόλεμο κηρύττω στ’ ὄνομα τοῦ Βασιληᾶ...
Μὰ ἐσεῖς μὲ γέλοια λέτε «χά! χά! χά! Πρωταπριλιά».

Μὴ ζαλίζετε τ’ αὐτιά μου, καὶ σᾶς λέγω νέτα σκέτα
πῶς δὲν δέχομαι καθόλου τοῦ Σουλτάνου τὴ γραμμή,
μόνον λόγια χάνεις, Βίσμαρκ, φίλοι Γλάδστων καὶ Γαμβέτα,
δὲν ἀκούω τὸ Θεό μου γιὰ τοῦ ἔθνους τὴν τιμή.
Λοιπὸν πόλεμο κηρύττω στ’ ὄνομα τοῦ Βασιληᾶ...
Μὰ ἐσεῖς μὲ γέλοια λέτε «χά! χά! χά! Πρωταπριλιά».

Μὲ αὐτὰ τὰ σοῦρτα φέρτα δὲν μᾶς ἔμεινε κεφάλι,
μᾶς ἐστέλλατε στὴν Πόλι κι’ ἀπ’ ἐκεῖ στοὺς Κοκκωτούς,
καὶ μᾶς εἴπατ’ ἐπὶ τέλους! ἂς γίνῃ πιὰ χαλάλι
μία Ποῦντα γιὰ τοὺς στόλους καὶ τοὺς τόσους σας στρατούς.
Λοιπὸν πόλεμο κηρύττω στ’ ὄνομα τοῦ Βασιληᾶ...
Μὰ ἐσεῖς μὲ γέλοια λέτε «χά! χά! χά! Πρωταπριλιά».

Ἂν νομίζετε ἀλήθεια πὼς καὶ τώρα χωρατεύω,
ἢ δὲν εἶσθε πατριῶται ἢ δὲν ἔχετε μυαλό...
Ἐγὼ πόλεμο κηρύττω, γιὰ τὸν πόλεμο ξοδεύω,
καὶ γιὰ πόλεμο τὸ ἔθνος εἰς τὰ ὅπλα προσκαλῶ.
Μὰ μοῦ κόβεται στὴ μέση ἀπ’ τὰ γέλοια ἡ μιλιά,
Λοιπὸν πόλεμο κηρύττω στ’ ὄνομα τοῦ Βασιληᾶ...
καὶ μαζί σας κι’ ἐγὼ λέγω «χά! χά! χά! Πρωταπριλιά».