Με κάλεσε για τραπέζι.
Πέντε έξι φίλες και φίλοι της
που τους είχα συναντήσει και σε άλλη περίσταση
ήταν οι συνδαιτυμόνες, όλοι τους εκλεκτοί
για την ευρυμάθειά τους, τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις,
το χιούμορ και τη γνησιότητα των αισθημάτων τους.
Κι όπως εκείνη λίγο τους ξεπερνούσε σε όλα αυτά,
και την παραδέχονταν και κρέμονταν από τη γοητεία της,
είχα την αίσθηση ότι οι συγκεκριμένοι φίλοι της
σχημάτιζαν κάτι σαν αυλή,
έναν πολύ αφοσιωμένο πυρήνα ανθρώπων
γύρω από το πρόσωπό της, όπου έτσι κι αλλιώς
η συναλλαγή και το συμφέρον δεν είχαν θέση.
Και μόνο για τους φίλους της τη ζήλεψα.