Ήταν άγριοι της στέπας. Άριστοι ιππείς.
Ζούσαν απ’ τα κοπάδια των προβάτων τους.
Αυτό ήταν όλο άγριοι της στέπας.
Μια ωραία πρωία είδαν το περίλαμπρο αστέρι,
την Πόλη, τη Νέα Ρώμη
κι ένας από αυτούς έσφαξε τον Κωνσταντίνο
κι έγινε ο ίδιος δήθεν η συνέχειά του!
Μετά ήρθαν άλλοι κι άλλοι
κι όλοι `θέλαν να φτιάξουν
και από μια Αγιά Σοφιά.
Έτσι η Πόλη γέμισε τζαμιά, ποντικούς και γατιά.
Ώσπου ήρθε και ο νέος θεός τους, ο Μουσταφάς
και τα πιο πολλά τα έφτιαξε μουσεία.
Τότε, το χίλια εννιακόσια είκοσι τρία.
Τότε, που ζήσαμε το νεοσύστατον τουρκικόν κράτος
πάνω στο στραγγάλισμα της Ιστορίας.