Η προδοσία είναι κι αυτή μία ιδέα
όπως η ανατομία ή οι καλές τέχνες.
Σπάνια έχει αντικείμενο και σχεδόν ποτέ της υποκείμενο.
Αφού η ίδια η ύπαρξή μας εμπεριέχει την παγίδα.
Κάποιος μας ρίχνει εμάς τους ίδιους
ζάρια στο τραπέζι
ντόρτια ή εξάρες αδιάφορο.
Η ζωή μας προετοιμάζει για πουτίγκα
και μας σερβίρει χελωνόσουπα.
Είστε αγριόχηνες μας λεν,
εσείς ορίζετε τη μοίρα,
για καλό και για κακό όμως
μην πετάτε τις νύχτες γύρω απ’ το φεγγάρι.
Πολλοί μετεωρίτες έχουν πυρακτωθεί από ανυπακοή.
Μία μέρα πάνω σε μαξιλάρι από βελούδο
κάποιος μας απονέμει ένα κλειδί.
Νομίζουμε μεγάλη πύλη
αλλά το μόνο που ανοίγει
είναι ξύλινο δοχείο από σανδαλόξυλο
στα μέτρα του κορμιού μας.
Γι αυτό σου λέω Μαρία
σήμερα που έχει ήλιο
άπλωσε μπουγάδα
τα δάκρυά σου να στεγνώσουν
κανείς θνητός
δεν πέθανε ποτέ
από θνησιγενές φιλί.