Το μικρό εργαστήρι φωταγωγούσε θαύματα
χρώματα, νότες, λέξεις διαυγείς σκορπίζονταν.
Ήλιος μαγιάτικος τελετουργούσε στη σκηνή
που ο άντρας και η γυναίκα στο βωμό
αντίκρυ κάθονταν τον ειδωλολατρικό.
Εκείνη, με τη λαμπρότητα της σάρκας της
τυλιγμένη στο μεταξωτό χιτώνα της,
αυτός με τις μνήμες από τα βιβλία που διάβασε
τους τόπους που ταξίδεψε, τις γυναίκες, που φίλησε.
Το μέλλον ερχόταν καταπάνω αφρίζοντας
κύματα τεράστια το φτηνό και περιττό να καταργήσουν
και νέες μορφές και οράματα και πράξεις
και λέξεις νέες και ονόματα, παρθενικά
να χαράξουν στον ορείχαλκο
στολισμένα με όργια από αγγεία του
Χοραμσάρ και της Νισαπούρ.
Το βλέμμα της σπάθισε βαθιά στα μάτια του
σαν γεράκι που ορμά πάνω σε νιογέννητο πουλί.
- Όχι αντιμίλησε η Ιστάρ,
ένα φύλλο πυκνογραμμένο χαρτί φυλλορρόησε.