Ναι μεν τα κίνητρά σας ευγενή
(κίνητρα δολοφόνου ευγενικά;
Pour ainsi dire: passons),
ο φόνος όμως φόνος
επέμενε διακριτικά μα σθεναρά ο εισαγγελεύς.
Η Ηλέκτρα φρένιασε (μαινόταν:
Κι η μοιχεία; Κι η σφαγή του βασιλιά;)
Επέσειαν απειλές και σχετικές κυρώσεις
στ’ ατέρμονό τους πηγαινέλα οι αυλικοί.
παραιτήσεις, υποδείξεις, δικηγόροι,
κομφούζιο στον Άρειο Πάγο
και κατά την ολομέλεια φυσικά στο τέλος
συμφώνως τω άρθρω τάδε...
του νόμου, νόμου... (κάποιου νόμου τέλος πάντων
αν είναι δυνατό, κανείς να συγκρατήσει
παράγραφους κι εδάφια
νόμων σε τέτοιον κυκεώνα)
έχετε απαλλαγεί λόγω συγχύσεως
"πλήρους" μάλιστα συγχύσεως
είν’ η διατύπωση του σχετικού εγγράφου.
Σύγχυσις πλήρης...
Ίσως, δηλαδή, λόγω βλακείας.
Όχι ίσως. Ακριβώς.
Τέλος στο παλάτι, κεραυνός.

Και τώρα, κατεβείτε πρίγκηψ,
κύριε, πολίτα, Ορέστη Ατρείδη
(πώς προσαγορεύεται, άραγε, ένας έκπτωτος;)
Ορίστε το εισιτήριο, τ’ ανάλογο συνάλλαγμα
και τα λοιπά απαραίτητα χαρτιά.

Πυλάδη, σεις
με τις σοφές σας συμβουλές
βιαστείτε: τις αποσκευές.
Το πλοίο πρέπει ν’ αποπλεύσει το ταχύτερο.

Για την προσωρινή σας -πρώτον- απομάκρυνση
δεν εννοεί να υποχωρήσει ο εισαγγελεύς.
Όσο για το θρόνο σας και τη διαδοχή σας -δεύτερον-
κανείς δεν ξέρει.
Παίρνουνε χρόνια αυτά τα πράγματα.
Ίσως γυρίζοντας με της θεάς το ξόανο,
προβάλλουμε το ευγενικό προσκύνημά σας,
θα ΄χει λησμονηθεί κι η πλήρης σύγχυσις...

Ίδωμεν τέλος πάντων.

Υπάρχουν, βλέπετε, αθωώσεις
που ΄ναι περίπου σαν καρατομήσεις,
σαν καταδίκες στην εσχάτη των ποινών.
Σε θάβουν ζωντανό
-πώς να το πω: σε διαγράφουν
κι ίσως, Ορέστη Ατρείδη,
ακόμα πιο πολύ.