Κομμάτιαζα τις λέξεις
ψάχνοντας τις γεύσεις
που αφήνουν πάνω τους τα χείλη
καθώς τις συλλαβίζουν οι ανάσες.
Ατίθασες αυτές
οπισθοχώρησαν πίσω από τα βράχια
βαθιά μέσα στο χρόνο.
Έψαχναν
να συνταιριάξουν πράγματα
κρυμμένα μυστικά να συναντήσουν.
Σε σεντούκια με οσμές παλιοκαιρίτικες
ντυμένες ναφθαλίνη
ανάμεσα σε τρέσες και δαντέλες
και όνειρα αραχνοΰφαντα
αραχνιασμένες αναμνήσεις.

Κανείς δε σκέφτηκε να τις ξεμοναχιάσει
να τις γυαλίσει απ’ τη σκουριά
σαν τα προικιά που
μάταια περιμένουν τον Νυμφίο.

Οι λέξεις έμειναν εκεί κομματιασμένες
θρηνώντας τη χαμένη αρτιμέλεια.