Δώσε μου τώρα
να πιω
τη γλώσσα σου
τα μάτια
το μυαλό σου

Το έβδομο πέπλο
ρούφηξε
σώμα άπληστο πηγάδι
Μπαίνει βαθιά
τυλίγεται σφυρίζει
από το στόμα πετάγεται σαν φίδι
η γλώσσα του διχαλωτή
με δηλητήριο γλείφει
σάλια χυμούς, ρώγες τρύπες, λέπια ορέξεις

Φίλα με αγάπη μου
Του πεθαμένου το φιλί
θα μ’ αναστήσει

Κι εσύ αναγνώστη
Αν έναν έρωτα πρόστυχο
ζητάς
Πάρε βαθιά αναπνοή
και φώναζε:

Σαλώμη
Μάγισσα

Εσύ φταις

Της Ομορφιάς
Άχρηστη
Κόρη