α’
Γιαπωνεζούλα
Γιούκο, ο ήλιος δύει
πριν ανατείλει.

β'
Ροδάνθη είναι
το τίμημα άνομων
ταπεινών πόθων.

γ'
Πίστεψες πολύ
στις γυναίκες, άψητος
είσαι ακόμα.

δ'
Το όνειρο που
έχασες θα `βρεις μέσω
της φαντασίας.

ε'
Μπρος στη σελήνη
κίτρινα σύννεφα καιν
τις αγάπες μας.

στ'
Θαμπά κρύσταλλα
μικραίνουν τα πράγματα.
Με κάνουν θεό.

ζ'
Χαρακίρι λες
την τέχνη καταστροφής
του τρελού φόβου;

η'
Στη λάβα μέσα
του Φουτζιγιάμα δες την
Αθανασία!