Πάλι με βρήκες διπλωμένο
με βρήκες πάλι ναυαγό
είναι το σπίτι μου καμένο
έγινα κάρβουνο κι εγώ.

Όλα τριγύρω μια στάχτη
η μάχη όλη του ενός
που βγαίνει σαν κρυμμένο άχτι
από τη γη του μηδενός.

Ένα ελάφι στην τρεχάλα
παιδί σε μαύρο γήπεδο
κλοτσάω κάρβουνα για μπάλα
Το δάσος μου επίπεδο.

Με βρήκες πάλι στην τρεχάλα
μου κελαηδάς και με τρυπάς
και με κοιτάς απ’ τη διχάλα
μου λες πως φεύγεις μα που πας;

Ένας καπνός μια μαρτυρία
και μία φλόγα ένα βιός
κλείνει αργά η αρτηρία
της φύσης χάνεται ο γιος.