Πήγα.
Κεραυνός καίει φτερούγες, νεράιδες και ξόρκια.
Η ποιήτρια χωμένη στα μαλλιά σου.
Εσύ ρουφάς όνειρα και λόγια.
Πήρα τον μανδύα και τυλίχθηκα. Δεν μ΄έβλεπε κανείς.
Την πλησίασα από πίσω. Μιλούσατε.
Κύλησα τα χέρια μέσα στην μπλούζα της
έτριψα ζεστές τις θηλές, έσταξα λέξεις στ΄αυτί της
Κρεμάστηκε απ’ τα χείλη σου
Γονάτισα μπροστά σας, γλίστρησα τα δάχτυλα ανάμεσα στα πόδια της
Η γλώσσα μου βυθίστηκε στο σώμα της
Τα μάτια σου καίγαν αυτή στέναζε
Τής έπιασες το χέρι για να φύγετε
Εγώ γκρέμισα τον δυτικό τοίχο
και πέταξα βιαστικά
γιατί πάντα ξεχνώ
να αφήσω το κλειδί κάτω απ΄το χαλάκι
Κι αυτό το βράδυ
εις πείσμα κι ερήμην σου
έχω κερδίσει επιτέλους
το δικαίωμα
να κοιμηθώ
μαζί σας.