Κάποια στιγμή πριν να πεθάνω
πρέπει να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου
τις μικρές.
έφυγαν τα χρόνια με τις μεγάλες
και δεν πρόλαβα.
ήταν βροχή λιακάδα πάλι βροχή
πολλοί άνθρωποι μού είπαν «καλημέρα»,
λίγοι το πίστευαν.

λέω να ομολογήσω τις αμαρτίες μου - τις μικρές –
πάω ν΄αρχίσω και ξεφεύγω πάλι
όπως όλα τα χρόνια διέφευγα
απ΄τις μικρότητες
με μια τάση στα μεγάλα εγκλήματα
στις μεγάλες αγάπες
και απώλειες
με μια ροπή
στη σιωπή.

καλά σου λέω:
"πάω να ομολογήσω τις αμαρτίες μου",
αλλά ξεφεύγω,
ελίσσομαι
και αν δε μου γελάς
(δε μου γελάς )
δε θα καθίσω φρόνιμος
και θα γελά
(γελά)
όλη η κόλαση μαζί μας.