Γνώση πικρή καθημερνή
πουλί στου κυνηγού το μάτι
δρομάκηδες τυφλοί στενοί
χωρούν το βήμα του σακάτη.

Παίζουν τ’ ανήξερα παιδιά
κι ολημερίς κλωτσούν τη μοίρα
κρατούνε αταίριαστα κλειδιά
έξω απ’ της άρνησης τη θύρα.

Της γης το πρόσωπο σπαθί
μες στου πελάγου τον καθρέφτη
πού είν’ οι φρουροί που έχουν στηθεί
για του προσώπου μας τον κλέφτη;

Αρχάγγελος με τα φτερά
πενθεί και σκύβει βαρυμένα
θλίψη πικρότερη η λαλιά
τα χαμογέλια δάκρυα ξένα.