Πίστεψέ το· ἀλήθεια, φῶς μου,
καθὼς ἔγραψαν πολλοί,
γιὰ ταὶς ὄμορφαις τοῦ κόσμου
ἦρθαν ἄγγελοι στὴ γῆ.

Δὲ μαντεύεις τὴν αἰτία
ποῦ ξαστόχησαν γοργὰ
τὴ χρυσή τους κατοικία,
τὰ χαμένα τους φτερά;

Κάθε βράδυ, ποῦ τ’ ἀέρι
στὸ γιαλὸ μᾶς προσκαλεῖ,
ἐγὼ τρέμω, ἂν ἕν’ ἀστέρι
κάτου ἀστράφτοντας χυθῇ.

Τρέμω, ναί, μὴν εἶν’ κἀνένα
πνεῦμα ὁλόλαμπρο καὶ αὐτό,
ὁποῦ σ’ εἶδε, καὶ γιὰ σένα
παραιτάει τὸν οὐρανό.