Σπάνιες οι εκδρομές μας
με την οικογένεια.

Άνοιξη πρώιμη
με λίγο καλοκαίρι
στις γωνίες.

Έγχρωμο το χαμόγελο
της μητέρας,
λινή αράχνη υφαίνει το παρόν.
Γκρίζα ντυμένος ο πατέρας
μοιάζει λιγάκι με το άγαλμα
που στέκει δίπλα του.
Γελά ο αδελφός μου
παιδί ακόμα.

Κι εγώ, πίσω από την κάμερα
γράφω μια έκθεση για τη ζωή,
με λίγα λόγια απαθανατίζω το μέλλον
που έρχεται τρέχοντας
να μας ρουφήξει.