Εσύ εξ άλλου άραξες
σε παρατατικούς, δυνητικής, οριστικής:
- θα `ρχόμουνα, θα σου `γραφα,
πολύ πολύ θα το `θελα ... αλλά ...
φάντασμα πλοίο από το ένα στ’ άλλο "αλλά",
σε μέλλοντες θα `ρθώ
που μείναν άπιαστα πουλιά
σε διάσπαρτους αόριστους, απρόσιτους.
Στον άνεμο: Καπνός
σκαρί; Σ’ αφάνισε τυφώνας.
Σ’ ευδίες παρακείμενες
κάθε άλλο παρα–κεί–μενες ανοίξεις.

Δεν ετέλειωσε ποτέ ο χειμώνας σου.
Χειμώνας χρόνιος ... το πάει.
Μάλλον αιώνας το τραβάει δίχως χρόνους.
Χιλιετηρίδων παγετώνας
δίχως καν διαλείμματα ηλιοφάνειας
και δίχως άλλες εποχές.
Αχλή, καπνός κι εσύ...
Φάντασμα πλοίο, πες...