Γεννήθηκα σε μια παγωμένη λίμνη.
Μέσα μου οι παλμοί
ανοιγόκλειναν σαν βλέφαρα
όταν ξένα μάτια με περιεργάζονταν.
Τα χέρια μου άγγιζαν αέρα και κρύο
διαλύονταν σα γερασμένα σύννεφα.
Όταν γυρνούσα πλάτη
μιλούσαν μεταξύ τους
———γνέφοντας
————–προειδοποιώντας
για την ακαταλληλότητα του νερού.
Κάθε πρωί σταδιακά συρρικνωνόμουν.
Έπεφτα στο ποτήρι με το γάλα.
Λίγο αργότερα η μαμά
σκούπιζε προσεκτικά τα υπολείμματα
από τον πάγκο της κουζίνας.

Μια μέρα, αγόρασα δυο παγοπέδιλα
και μπήκα στο σπίτι με φόρα.
Τα έπιπλα με κοιτούσαν σαν
————–τυφλοί επαίτες
με την ακινησία χαραγμένη πάνω τους.
«Σηκωθείτε», φώναξα,
«σηκωθείτε όλοι αμέσως!»,
ενώ αισθανόμουν το φως της λάμπας
να λιώνει τον πάγο κάτω απ’ τα πόδια μας.