Οι μοδίστρες του παλιού καιρού γονάτιζαν
Μπροστά σε μισοφωτισμένους καθρέφτες-
"Εδώ, θέλει γέμισμα", έλεγαν στη νοικοκυρά
Με μια καρφίτσα κάτω από τη γλώσσα.
Έξω ακούγονταν ένα ακορντεόν
Και προς τί
Τα υβρίδια κάποιων ποιημάτων;
Η λέξη φοράει ημίψηλο και συστήνεται:
"Χαίρω πολύ,
Ο πρώην κασσιτερωτής σας.
Τα παιδιά μου γεμίζουν
Την εαρινή εσπέρα σας μ’ αερόστατα.Φαίνονται
Στα σκοτεινά παράθυρά σας, εκτός κι αν ξεχνάτε.

Οι εποχές αλλάζουν
Και κάθε λυπημένη ιστορία, πλέον, παρασιωπάται".