Ο πόνος είναι σολομός
με τα πλευρά ασημί
και την κοιλιά λευκή.
Όταν ενηλικιωθεί
επιστρέφει στις λίμνες
για να αναπαραχθεί.
Πολλαπλασιάζεται γρήγορα.
Κυριεύει το κορμί.
Πού είναι η λευκή σου φάλαινα Αχάμπ
να σπάσει την νύχτα
με την πελώρια της ουρά;
Στο ψυγείο παστά ψάρια οι στιγμές
σε γυάλινο βάζο με αρμύρα
όταν ανοίγω τη μνήμη
πλημμυρίζουν τα νερά
και πέφτουν ψόφια
ανάμεσα στα πόδια.
Δεν είναι της μόδας
οι κατεψυγμένες νεράιδες λες
και μικρά κοράλλια
στροβιλίζονται τρελά
στο ενυδρείο των ματιών σου.