Ένα λουλούδι, όπου κυρτό τον ήλιο ακολουθούσε
- ήλιος ελέγονταν κι αυτό -
εις ένα κήπο φουντωτό
τριανταφυλλιά αγαπούσε.

-Έλα να γίνομε τα δύο ζευγάρι ταιριασμένο,
έλα, τριανταφυλλιά χρυσή,
γιατ’ είσαι μυρωδάτη εσύ,
κ’ εγώ καμαρωμένο.

-Σώπα, λουλούδι αμύριστο, λουλούδι χωρίς χάρη,
εν’ αηδονάκι του λαλεί,
το ρόδο που μοσχοβολεί
δεν μοιάζει το χορτάρι.