Σ’ έναν κόσμο δίχως κύμα
Σ’ ένα βράχο με τη μοίρα
Με τη θάλασσα δεμένο
Στο χορό στην προσευχή

Το στροβίλισμα με πιάνει
Μου επαίρεται το σώμα
Μέσα σε άνεμο κοιτάω
Να πληθαίνει ο ήλιος

Και μια στάλα από βροχή
Αφουγκράζεται το φως
Που αρκεί.