Σα να ξαναγύριζα στην εποχή των πουλιών.
Στις γρίλιες μου χτυπήματα από ράμφη
μαύροι σπαθισμοί χελιδονιών
στο αβέβαιο φως του πρωινού
που `μοιαζε πως δίσταζε
να πει στη νύχτα καθαρά: Ξημέρωσε!

Δίσταζε το φως
κόμπιαζε κάτι στη βαθύτατή μου κόπωση
κι όμως ξημέρωνε στον κόσμο.
Έξω απ’ το παράθυρο
απ’ τις κλειστές μου γρίλιες
γυρίζαν
παλιννόστησαν στον κόσμο τα πουλιά.