Σαν ακούσεις τη μαργιόλικη φωνή μου
Μέσα στις καλαμιές τα σύννεφα στις βρύσες
Θα βρεις ακόμα τα χνάρια τα δικά μου
Κι αν δεν το θελήσεις κι αν δεν το σκεφτείς
Πάλι κοντά μου θα σε φέρει ο δρόμος

Από τα μόρια του αγέρα ο πιο λεπτός
Ξανά μες στην ανάσα μου θα πνίξεις
Ρουφώντας με τις φούχτες μου ολάκερο το καλοκαίρι
Αμέσως απ’ τη μέλισσα το μέλι παίρνοντας
Κι εγώ τη θάλασσα τους κάμπους
Θα δώσω πλατιά χώρα στην καρδιά μου
Και θα μερώσω στα πόδια σου στα στήθια σου
Στα μάγουλά σου και στο χνούδι τους
Ο ίδιος με το γέλιο μου και με την τρέλα.