Με φαντάζομαι γέρο με άσπρα μαλλιά να σου κάνω επίσκεψη
Να με καλοδέχεσαι, να μου φέρνεις καφέ στη μουριά
και να κάθεσαι απέναντι, χωρίς να μιλάμε.
Να στρίβω τσιγάρα, να ρουφώ τον καπνό
κι εσύ χαμογελαστή, μέσα στο λουλουδάτο σου φόρεμα
να μου μοιάζεις σαν πίνακας.
Κάθε γουλιά του καφέ, να μου φέρνει μια θύμηση.
Να ακούω τραγούδια να γεμίζει η αυλή σου με φίλους
Να μπερδεύεται η μέρα και να βγαίνει φεγγάρι
Τα τζιτζίκια στο πεύκο να γίνονται αηδόνια
Τα βατράχια να βγάζουν φτερά
και τα άσπρα μαλλιά μου να μαυρίζουνε πάλι
Να κοιτώ τον καπνό μ’ απορία
να γελάς δυνατά σαν παιδούλα
και να πίνω νερό απ’ την πήλινη στάμνα.
Στο τασάκι που αφήνω τις γόπες
να φυτρώνουν μικρά ασφοδίλια
Ένα μούρο να πέφτει και ν’ αφήνει σημάδι στο πέτο
από χείλη βαμμένα με κόκκινο χρώμα
κι όπως γέρνω απαλά στο χορτάρι
να `χει έρθει η δική μου η ώρα
σ’ άλλο τόπο φωτεινό να με πάρει.