Σανδάλι θα `θελα να είμαι απλό
για να φιλώ το πέλμα σου
και με τη γη το σώμα σου να δένω
ενόσω γύρω σου θα δένομαι
σαν τον κισσό·

να ντύνω με το δέρμα μου
τη γύμνια του ποδιού σου, να φιλώ
τις φάλαγγες και την καμάρα
το μετατάρσιο, κατόπιν τον ταρσό
με τους σχεδόν πετρώδεις αστραγάλους·

εντέλει μες στη σκόνη να φθαρώ
κι απ’ το περπάτημά σου που είναι τόσο
αέρινο και χθόνιο εν ταυτώ
κάτω απ’ τη φτέρνα σου
σανδάλι ταπεινό
τη φτέρνα σου φιλώντας να τελειώσω.