Σε όσους ξέρουν πως αυτή
η πόλη είναι στην πραγματικότητα
η μπλε τεντωμένη κλωστή
που πάνω της περπατούμε
γέρνοντας πότε μπροστά και πότε
πίσω, διαρκώς ταλαντευόμενοι.
Σ’ αυτούς που από τα παράθυρά τους
κάθε πρωί βλέπουν τα αόρατα νήματα
της μεγάλης σκηνής να απλώνονται
για να αρχίσουμε πάλι το παιχνίδι.