Γυμνή και άπειρη, στις απογευματινές αναζητήσεις, της αύρας του πελάγους,
χειροκροτάς για τους κόλακες, που ανούσια έκαναν το όρος της Ιθάκης,
τεμένος της θείας ηδονής, ποιού, αυτού του αλήτη του Οδυσσέα.
Και συ, εκεί ψηλά να φορτίζεις το σώμα της νύχτας, με τα μεγάλα λάβαρα του Έρωτα.
Άγγελος όπως πάντα,
η Επτάνησος, σε μια απογευματινή αιώρα, στο πέλαγος , με τα κόκκινα σύννεφα
και το πλοίο της γραμμης , να ζωγραφίζει ναύτες και μυστικές θάλασσες ,
για τους άγιους , του άτιτλου της γέννησης ,
να εικονογραφεί λοιπόν, πάλι και πάλι Παντοκράτορες .