Σημαδεύω ίσια μέσα στο αγέρωχο βλέμμα σου
δίπλα στο άσπρο του ματιού, στην καστανή την κόρη.
Μοιάζεις ποτάμι που βογκάει
και δε χωράει μες στη σιωπή
μοιάζεις αετός που δε διπλώνει τις φτερούγες.

Σημαδεύω ίσια μέσα στ’ αγέρωχο βλέμμα σου
που κλέβει τη ζέστη του κορμιού μου.
Δεν είναι πράξη ακατονόμαστη
δεν είναι έγκλημα
θυσία ήττας είναι.