Όταν έχασα τα όρια της σάρκας,
απήγαγα τις λέξεις
και φύγαμε ταξίδι μακρινό
στις μνήμες.

Καλέσαμε στη συντροφιά
και τις αισθήσεις.
Κατέφθασαν αμήχανες.
Μας ρώτησαν
τι θέση έχουν
σ’ αυτή τη συνάντηση.
Ο λόγος περισσεύει.
Απαντήσαμε
ότι κάπου θα συμμετείχαν.
Καλώς.
Στριμώχτηκαν
ανάμεσα σε ρήματα
επίθετα
προσδιορισμούς.
Άρχισε η γλώσσα την παραμυθία της.
Είπε, ήπιε, είπε,
στο τέλος αποκαμωμένη
προέτρεψε τις αισθήσεις να αποφανθούν.
Εκείνες φλογερό φιλί εναπόθεσαν
στις εκκρίσεις των φθόγγων.

Ευθύς επετεύχθη μετάλλαξη
διασκορπίζοντας
και ρήματα
και επίθετα
και προσδιορισμούς,
έπεα πτερόεντα
μιας άλλης εποχής
για άλλους ήρωες.