Δεν είναι του βυθού πατήματα
μα ούτε του ουρανού πετάγματα.
Ετούτα εδώ στο χώμα τα ίχνη τους χαράζουν.
Έτσι που αν θέλεις να πνιγείς ή να χαθείς σε σύννεφο
θα πρέπει να εξοικειωθείς με τούτο το λιτό και καθημερινό
να πρέπει να σηκώνεσαι απ’ τη λάσπη
με μόνη προσμονή κάποιο σωτήριο στίχο.

Μα τι;
Υδάτινα και αέρινα θαρρείς πως ντύνεται ο λόγος;
Χωμάτινα φορεί και λερωμένα κι η όψη του στεγνή.
Εδώ σκληρός είναι ο τόπος
τραχιά κι η ποίησή του.